Η σινιόρα
κλαίει
μόνη
στο κρεβάτι της
τα βράδια
περνούν
τα βράδια
εξατμίζονται
Που πήγε
η αγάπη
που είχα
αφήσει
στο περβάζι
να ωριμάσει
με τα δώρα
Στον κήπο
είναι άλλα
παιδιά,
δεν τελειώνει
αυτή
η ιστορία
με την
περίπλοκη
πραγματικότητα
την ελλιπή
συγκέντρωση
τις πλαστικές
μπαταρίες
Η φύση
υπερμέγεθος
στο πλάτος
των κήπων
Να ανοίξω
την πόρτα
αλλά σε ποιον;
Διίστανται
οι μετρήσεις
Η αγάπη
κρύωσε
Τα δώρα
πάρθηκαν
Παιδιά
ευέξαπτα
Τυφλότης
τυφλότητα
Στα μύρα
στον ίσκιο
Στη μετάνοια
στο πλάτωμα